Magia ›
Kuźnia Mroku -
Dział Magia -
Geometria -
Magia Wicca -
Publikacje Portalu Mrooczlandia -
Teozofia -
Wielka Księga Czarów i Zaklęć
|
Dziki bez hebd
Nazwa łacińska: Sambucus ebulus Nazwy ludowe: bez zielony, bez karłowaty. Opis:Bylina z liści i kształtu kwiatostanu podobna do dzikiego bzu czarnego, ale jest znacznie niższa, gdyż wyrasta do wysokości od 0,5 m do 2 m.Ma prosto wzniesioną łodygę, liście o 5, do 9 liściach podługowatych, zaostrzonych, ostro ząbkowanych. Kwiaty barwy bladoróżowej rozwijają się od maja do lipca. Cała roślina o silnym, nieprzyjemnym zapachu. Występuje w zaroślach, na brzegach lasów, przydrożacch, nad rzekami oraz jest wysadzany w ogrodach jako roślina ozdobna. Zbiór surowca:Surowcem zielarskim jest korzeń bzu hebdu - Radix Ebuli.Korzenie zbiera się jesienią i bardzo wczesną wiosną. Mocnymi łopatami wykopuje się całe skarpy korzeniowe, odcina z nich części nadziemne, rozdziela na pojedyńcze korzenie i starannie oczyszcza z ziemi. Oczyszczone kraje się na kawałki grubości około 2 cm. Korzenie suszy się w suszarni ogrzewanej w temperaturze do 40'C. W bardzo ciepłe dni mozna je również suszyć w suszarni naturalnej, w warunkach dużego przewiewu, a dosuszać w podwyższonej temperaturze. 1 kg suszu otrzymuje się z około 4 kg świeżych korzeni. Cechami dobrego surowca są korzenie dokładnie oczyszczone z ziemi, barwy z zewnątrz - jasnobrunatnej, na przełomie - białawej. Składniki lecznicze:Korzeń bzu hebdu (Radix Ebuli) - zawiera: substancje gorzkie, saponiny, olejek.Zastosowanie:Ma działanie napotne, moczopędne, rozwalniające. |