Portal Mrooczlandia


Zielarnia Portalu Mrooczlandia
Zbiór i przechowywanie | Apteczka Zielarska | Fototeka | Ciekawostki / Zrób to Sam | Mapa stron | Bibliografia / Źródła
A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | W | V | X | Y | Z | Ż | Ź

Lubczyk ogrodowy


Nazwa łacińska: Levisticum officinale Koch.
Nazwy ludowe: lubczyk lekarski, lubiśnik lekarski, łakotne ziele, magi, korzeń.

Opis:

Lubczyk jest rośliną wieloletnią.
W pierwszym roku tworzy dużą rozetę długoogonkowych liści o blaszkach pierzastych, lśniących.
W następnych latach wytwarza łodygi kwiatowe do 2 m wysokości, w górze rozgałęzione.
Na szczytach pędów tworzą się płaskie kwiatostany złożone z niepozornych, zielonkawożółtawych kwiatów.
Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Owoce owalne, silnie spłaszczone rozłupki łatwo rozpadają się na dwie niełupki.
System korzeniowy składa się z kłącza i wyrastających z niego grubych korzeni z licznymi korzeniami bocznymi.
Cała roślina ma charakterystyczny zapach i smak przybliżony do selerów.
Zdziczały lubczyk występuje w Pirenejach i Alpach.
Hodowany był w ogrodach starożytnej Grecji i Rzymu.
Obecnie uprawia się go w środkowej i południowej Europie, w Chinach i Stanach Zjednoczonych.
W Polsce także jest uprawiany.
Lubczyk wymaga gleby o głębokiej, dobrej strukturze, średnio zwięzłej, przepuszczalnej.
Udaje się na glebach ciepłych, zasobnych w wapń.
Potrzebuje dobrego zaopatrzenia w wodę.
Uprawia się go na polu w drugim roku po oborniku, najczęściej po ziemniakach.
Lubczyk można wysiewać na rozsadniku w sierpniu, a na miejsca stałe wysadza się wczesną wiosną.
Plon korzeni z plantacji dwu-, trzyletniejwynosi 15 - 30 q suszu z 1 ha.

Zbiór surowca:

Surowcem zielarskim są kłącza i grube korzenie - Radix Levistici.
Zbiór przeprowadza się w drugim lub trzecim roku uprawy, późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną.
Ścina się nadziemne pędy na wysokości około 20 cm, a nastepnie wyorywuje się korzenie.
Należy oczyścić je z ziemi, wypłukać, odciąć pozostałe części zielone.
Po osuszeniu grube kłącza przeciąć na kilka części, aby szybciej wysychały.
Surowiec suszy się w suszarni ogrzewanej w temperaturze 30 - 35'C.
Po zbiorze korzeni w okresie wiosennym przy słonecznej pogodzie mogą one dostatecznie wyschnąć w suszarni naturalnej.
Po wysuszeniu korzenie i kłącza powinny mieć z zewnątrz barwę żółtobrunatną.

Składniki lecznicze:

Korzeń lubczyka zawiera m.in.: olejek eteryczny, związki żywicowe, cukry i kwasy organiczne.

Zastosowanie:

W medycynie ludowej lubczyk stosowany był jako lek wykrztuśny, pobudzający krwawienia miesięczne, zmniejszający nadmierną fermentację jelitową oraz na schorzenia wątroby i wyczerpanie nerwowe.
Obecnie w lecznictwie stosowany jest głównie jako środek moczopędny w schorzeniach nerek i dróg moczowych.
Ze względu na charakterystyczny korzenny zapach i ostry gorzki smak, korzeń lubczyka ma duże znaczenie jako przyprawa w gospodarstwie domowym oraz w przemyśle spożywczym do produkcji kostek bulionowych do zup i sosów.
Używany jest również do produkcji niektórych wódek gatunkowych i likierów.





ميترا / मित्र / Ми́тра / Mitra
Mitra Taus Melek

Misja | Polityka Prywatności | | Pióropusz.Net | Magical-Resources.Net


Portal Mrooczlandia www.Mrooczlandia.com
Wszelkie prawa zastrzeżone ©