Magia ›
Kuźnia Mroku -
Dział Magia -
Geometria -
Magia Wicca -
Publikacje Portalu Mrooczlandia -
Teozofia -
Wielka Księga Czarów i Zaklęć
|
Lubczyk ogrodowy
Nazwa łacińska: Levisticum officinale Koch. Nazwy ludowe: lubczyk lekarski, lubiśnik lekarski, łakotne ziele, magi, korzeń. Opis:Lubczyk jest rośliną wieloletnią.W pierwszym roku tworzy dużą rozetę długoogonkowych liści o blaszkach pierzastych, lśniących. W następnych latach wytwarza łodygi kwiatowe do 2 m wysokości, w górze rozgałęzione. Na szczytach pędów tworzą się płaskie kwiatostany złożone z niepozornych, zielonkawożółtawych kwiatów. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Owoce owalne, silnie spłaszczone rozłupki łatwo rozpadają się na dwie niełupki. System korzeniowy składa się z kłącza i wyrastających z niego grubych korzeni z licznymi korzeniami bocznymi. Cała roślina ma charakterystyczny zapach i smak przybliżony do selerów. Zdziczały lubczyk występuje w Pirenejach i Alpach. Hodowany był w ogrodach starożytnej Grecji i Rzymu. Obecnie uprawia się go w środkowej i południowej Europie, w Chinach i Stanach Zjednoczonych. W Polsce także jest uprawiany. Lubczyk wymaga gleby o głębokiej, dobrej strukturze, średnio zwięzłej, przepuszczalnej. Udaje się na glebach ciepłych, zasobnych w wapń. Potrzebuje dobrego zaopatrzenia w wodę. Uprawia się go na polu w drugim roku po oborniku, najczęściej po ziemniakach. Lubczyk można wysiewać na rozsadniku w sierpniu, a na miejsca stałe wysadza się wczesną wiosną. Plon korzeni z plantacji dwu-, trzyletniejwynosi 15 - 30 q suszu z 1 ha. Zbiór surowca:Surowcem zielarskim są kłącza i grube korzenie - Radix Levistici.Zbiór przeprowadza się w drugim lub trzecim roku uprawy, późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną. Ścina się nadziemne pędy na wysokości około 20 cm, a nastepnie wyorywuje się korzenie. Należy oczyścić je z ziemi, wypłukać, odciąć pozostałe części zielone. Po osuszeniu grube kłącza przeciąć na kilka części, aby szybciej wysychały. Surowiec suszy się w suszarni ogrzewanej w temperaturze 30 - 35'C. Po zbiorze korzeni w okresie wiosennym przy słonecznej pogodzie mogą one dostatecznie wyschnąć w suszarni naturalnej. Po wysuszeniu korzenie i kłącza powinny mieć z zewnątrz barwę żółtobrunatną. Składniki lecznicze:Korzeń lubczyka zawiera m.in.: olejek eteryczny, związki żywicowe, cukry i kwasy organiczne.Zastosowanie:W medycynie ludowej lubczyk stosowany był jako lek wykrztuśny, pobudzający krwawienia miesięczne, zmniejszający nadmierną fermentację jelitową oraz na schorzenia wątroby i wyczerpanie nerwowe.Obecnie w lecznictwie stosowany jest głównie jako środek moczopędny w schorzeniach nerek i dróg moczowych. Ze względu na charakterystyczny korzenny zapach i ostry gorzki smak, korzeń lubczyka ma duże znaczenie jako przyprawa w gospodarstwie domowym oraz w przemyśle spożywczym do produkcji kostek bulionowych do zup i sosów. Używany jest również do produkcji niektórych wódek gatunkowych i likierów. |