Magia ›
Kuźnia Mroku -
Dział Magia -
Geometria -
Magia Wicca -
Publikacje Portalu Mrooczlandia -
Teozofia -
Wielka Księga Czarów i Zaklęć
|
Stokrotka polna
Nazwa łacińska: Bellis perennis L. Nazwy ludowe: strokroć, trwała, stokroć pospolita, gęsie pępki, stokroć, stokrotka, przypołudnik czerwony. Opis:Stokrotka jest niską bylina, nagą lub owłosioną, wykształcającą przyziemne różyczki złożone z łopatkowych, zwykle ząbkowanych liści.Na bezlistnej łodyżdce od 4 do 20 cm wysokiej rozwijają się koszyczki kwiatowe złożone z kwiatów wewnętrznych rurkowatych (obupłciowych), żółtych i zewnętrznych - języczkowatych (żeńskich) białych, od spodu różowoczerwonych. Kwitnie od marca do września. Stokrotka występuje na łąkach, pastwiskach, w rowach, przy drogach. Zbiór surowca:Surowcem zielarskim jest kwiat - Flos Bellidis.Zbiera się świeżo rozkwitłe koszyczki kwiatowe bez szypułki. Zrywa się je w dni pogodne i po obeschnięciu rosy. Zerwane koszyczki układa się luźno w łubiankach i przenosi jak najszybciej do suszenia. Suszy się je w suszarni naturalnej lub ogrzewanej w temperaturze do 40'C, przy dobrym przewiewie. Wysuszone koszyczki powinny zachować naturalną barwę, nie mogą być pokruszone. Składniki lecznicze:Kwiat zawiera m.in.: substancje gorzkie, garbniki, kwasy organiczne, śluz, olejek oraz znaczne ilości soli mineralnych.Zastosowanie:W medycynie ludowej kwiat stokrotki używano przy wszelkiego rodzaju krwawieniach (np. z płuc, pęcherza moczowego) oraz jako środek przeciwgorączkowy.Obecnie w lecznictwie jest bardzo rzadko stosowany wewnętrznie jako środek wykrztuśny w chorobach dróg oddechowych i łagodny środek ściągający w nieżytach przewodu pokarmowego. Zewnętrznie stosowany jest w praktyce dermatologicznej jako środek przeciwzapalny, na źle gojące się rany, wybroczyny krwawe, owrzodzenia podudzi, wykwity skórne itp. |