Portal Mrooczlandia



[ Magia ] - [ Publikacje ] - [ Ofiolatria: Kult Węża ]

Ofiolatria: Kult Węża

Rozdział IX

Ofiolatria w Brytani - Druidzi - Żmije - Poemat "Taliessin" - Bogini Ceridwen - Poemat Bardów - Wężowe Głazy - Anguinum - Egzekucja Rzymskiego Rycerza - Pozostałości po Świątyni Węża w Abury - Bardzo rzadkie pozostałości po Wężu w Irlandii - Św. Patryk.

Być może sprawi to niespodziankę wielu osobom, lecz faktem jest że nawet w Brytani w starożytnych czasach Ofiolatria była bardzo powszechna. Deane napisał: "Nasi brytyjscy przodkowie, będący pod wpływem nauk czcigodnych Druidów, byli nie tylko wyznawcami słonecznego bóstwa, symbolizowanego poprzez węża, lecz otaczali węża, niezależnie od jego związku z słońcem, szczególnym szacunkiem. Odcięci od wszelakich kontaktów z cywilizowanym światem, częściowo przez ich oddalenie a częściowo przez ich narodowy charakter, Brytyjczycy zachowali swą pierwotną idolatrię długo po tym jak przeszła ona w okolicznych krajach przemianę w politeizm, jak to miało miejsce w Grecji i Egipcie. Wraz z upływem czasu, jednak, bogowie Galijskich Druidów przeniknęli do świętej mitologii Brytani i ich uosobienia zostały wyposażone w różne cechy smoczego boga Hu. To bóstwo było zwane "Smoczym Władcą Świata" i jego wóz był ciągnięty przez węże. Jego kapłani w zgodzie z ogólnym zwyczajem boga Ofickiego, byli po nim zwani "Adders" ("Żmijami").

W poemacie "Taliessin", przetłumaczonym przez Davies'a, w jego Uzupełnieniu #6, jest poniższe wyliczenie tytułów Druidów:
"Jestem Druidem; jestem architektem; jestem prorokiem;
Jestem wężem" (Gnadr)."

Z Słowa "Gnadr" wywodzi się słowo "adder," nazwa gatunku węża. "Gnadr" był prawdopodobnie wymawiany podobnie do "adder" z nosowym oddechem.

Mitologia Druidów zawierała także boginię "Ceridwen", której wóz był ciągnięty przez węże. Przypuszcza się że jest to grecka "Ceres;" nie bez powodów, ponieważ interesujące zbliżenie pomiędzy Brytyjskimi a Galijskimi Druidami wprowadzonymi do tej czystszej religii z uprzednich wielu odszczepień wierzeń Greków i Rzymian. Druidzi z Galii mieli pomiędzy sobą wiele bóstw odpowiadających bóstwom Grecji i Rzymu. Czcili oni bóstwo zwane "Ogmius" (bóstwo zawierające się pomiędzy Herkulesem a Merkurym), a po nim Apollo, Marsa, Jowisza i Minerwę, lub bóstwa podobne do nich. Tworzyli oni ich obrazy; podczas gdy jedyne jak dotąd obrazy w kulcie Brytyjskim były wiklinowymi idolami do których wpychali oni swe ludzkie ofiary przeznaczone do spalenia jako ofiary przebłagalne za grzechy pewnych wodzów.

Poniższe tłumaczenie poematu Bardów, opisuje jeden z rytuałów ich religii, utożsamiając wierzenia Brytyjskich Druidów z rdzenną Ofiolatrią, podobnie jak to się wyraża w misteriach Izydy w Egipcie. Poemat jest zatytułowany "Elegia Uthera Pendragon"; to jest, Uthera, "Smoczej Głowy"; i nie mniej warte uwagi jest to że słowo "Draig" w języku Brytyjskim oznacza, zarazem, ognistego węża, smoka, i Najwyższego Boga."

W drugiej części tego poematu jest następujący rytuał ofiarny Uthera Pendragona:
"W uroczystym święcie okrążając dwa jeziora;
Z jeziorem po moim boku;
z mym bokiem okrążającym wokoło sanktuarium;
Podczas gdy całe sanktuarium żarliwie przywołuje
Ślizgającego się Króla, przed którym Wielki Sprawiedliwy
ucieka po welonie który zakrywa wielkie głazy;
Podczas gdy Smok krążył wokoło
Miejsce które zawierają naczynia
pełne napojów ofiarnych;
Podczas gdy napoje ofiarowane są w Złotych Rogach;
Podczas gdy złote rogi są w ręku;
Podczas gdy nóż jest ponad ofiarą wodza,
Ja szczerze wznoszę do ciebie błagania, o zwycięski Bell, itp., itd.,"

Jest to najważniejsza chwila a zarazem interesujące doniesienie o religijnych rytuałach Druidów, dostarczające w prostych słowach obrazu ukazującego ich uzależnienie od Ofiolatrii: ponieważ mamy nie tylko historię "Ślizgającego się Króla", który prześladuje "Wielkiego Sprawiedliwego", przedstawianego na "welonie który pokrywa wielkie głazy" - historię która przypomina nam najbardziej wymuszone zdarzenie w Raju, pod poetyckim przebraniem; lecz my mamy, ponadto, pod tą zasłoną, z świętym kręgiem "wielkich głazów", "Wielkiego Smoka, Żywego Węża", wijącego się wokoło miejsca które zawiera naczynia z napojami ofiarnymi, lub w innych słowach, wijącego się wokoło kamiennego ołtarza w ten sam sposób w jaki wąż w misteriach Izydy wił się pomiędzy świętymi naczyniami zawierającymi ofiary.

Złote Rogi które zawierają napoje ofiarne są prawdopodobnie przedmiotem tego samego rodzaju jaki możemy odnaleść w Tundera, w Dani.

Sanktuarium węża ukazuje się w innej części wierzeń Brytyjskich Druidów, a mianowicie w tym co odnosi się do stworzenia i cech słynnego anguinum, jak to jest nazwane przez Pliniusza, lub "gleinen nadroeth", to jest, "kamieni wężowych", jak są one zwane przez Brytyjczyków. Sir R. C. Hoare w jego "Modern Wiltshire, Hundred of Amesbury", przytacza jeden z szkiców, i pisze: "Jest to kula z niezbyt doskonale wykonanego szkliwa, przedstawiającego dwie obwodowe mętne linie w kolorze nieba i białym, które zdają się przedstawiać węża zawiniętego wokoło środka, a która to kula jest przedziurawiona". Mr. Lhwyd, walijski histotyk czasów starożytnych, w liście do Ralpha Thornleya napisał: - "Jestem w pełni przekonany że są to amulety Druidów. Widziałem jeden z nich który miał na sobie dziewięć małych węży. Są też i inne które mają jednego, dwa lub więcej węży".

Historia która dotarła do nas (za pośrednictwem Pliniusza), opowiada o rycerzu który wszedł na plac sądoy nosząc anguinum na swej szyi i został skazany przez Claudiusa na śmierć; rycerz ów mylnie wierzył że wpływ owego amuletu może wpłynąć na jego osąd i zyskać mu przychylność.

O owym anguinum (słowo wywodzi się z "anguis", co oznacza "wąż") Pliniusz pisze: "Niezliczona liczba węży, splata się razem w letnim cieple, zwijając się w kłębowisko, a z śliny ich szczęk i piany ich ciał jest tworzone jajo, które jest zwane "anguinum". Poprzez brutalne syczenie węży, jajo jest wyrzucane w powietrze i Druid pragnący je zachować, musi złapać je w swą świętą sakwę zanim ono upadnie na ziemię".

Informacje odnoszące się do przetrwania tego wierzenia w Anglii można odnaleść w "Davies' Myths of the Druids", "Camden's Britannia", i "Borlase's Cornwall".

Być może najbardziej widocznym z wszystkich Brytyjskich pozostałości po owym kulcie może być to co możemy odnaleźć na wzgórzach górujących nad wioską Abury, w hrabstwie Wiltshire. Tam, 26 mil od sławnych ruin Stonehenge, można napotkać pozostałości wielkiej Wężowej Świątyni - jednej z najbardziej okazałych i zapewne też jednego z najbardziej ciekawych pomników na Wyspach Brytyjskich. Była ona po raz pierwszy dokładnie opisana przez Dr. Stukeley'a w 1793 roku w jego sławnej pracy zatytułowanej "Abury, Świątynia Brytyjskich Druidów". Miejsce to było później ostrożnie zbadane przez R. C. Hoare i jego doniesienia zostały opublikowane w jego szczegółowej pracy "Ancient Wiltshire". Dr. Stukeley był pierwszym który odkrył wzór struktury i jego wnioski zostały potwierdzone przez obserwacje wszystkich historyków starożytności którzy podążali jego śladami.

Świątynia w Abury zawierała pierwotnie wielką linię cyrkumwalacyjną (otoczenie wałowe) z ziemi o średnicy 1,400 stóp, zawierając w swym środku podwyższony obszar o powierzchni 22 akrów. Posiadała ona wewnętrzny kanał, a wysokość obwałowań, mierząc od dna kanału, wynosi 17 stóp. Obszar ten ma bardzo regularny kształt, mimo że nie posiada dokładnego kształtu koła i ma cztery wejścia rozmieszczone w równej od siebie odległości, ustawione wobec siebie niemal w kącie prostym. Wewnątrz tego wielkiego kręgu były pierwotnie dwie wielkie lub współosiowe kręgi zbudowane z masywnych, ustawiono na pionowo kamieni: rów wielkich głazów, w liczbie stu, został umieszczony na wewnętrznym wierzchołku rowu. Niczym rozciągnięte obie ręce wychodzące z tej wielkiej struktury ciągną się równoległe linie wielkich ustawionych głazów, tworzące, po każdej stronie, aleje o długości mili. Tworzą one ciało węża. Każda z alei składa się z 200 głazów. Głowa węża jest przedstawiona poprzez owalną strukturę zawierającą dwie współosiowe linie ustawionych głazów; zewnętrzna linia zawiera 40, a wewnętrzna 80 głazów. Głowa ta spoczyna na wzniesieniu znanym jako Overton, lub Hakpen Hill, z którego rozciąga się widok na całą strukturę, zwijającą się z powrotem przez ponad dwie mile do punktu ogona, leżącego w kierunku Bekhampton.

Hakpen w starych brytyjskich dialektach oznaczało Hak, węża i głowę, głowę, tj. Głowa Węża. "Do naszej nazwy Hakpen", pisał Stukeley, "nawiązuje ochim, zwane 'żałosnymi stworzeniami' w naszym tłumaczeniu". Isa (13 v. 21), mówiąc o opustoszałym Babilonie, pisze: Mieszkają tutaj dzikie zwierzęta i bestie, ich domu są pełne ochim, prócz tego mieszkają tu także sowy, a satyrzy dokonują swych tańców". Św. Hieronim tłumaczył to jako "węże". Arabowie zwali węże Haie, a węże drzewne zwali Hageshin; i stąd też wywodzi się nasza nazwa Hakpen; Pen w języku brytyjskim oznacza "głowę".

"To że wyznawcy Ofiolatrii przenikali do każdej części Brytani jest bardzo prawdopodobne, sądząc po pozostałościach pewnych idolatrii (bałwochwalstwa) nawet obecnie odnajdywanych w Szkocji i zachodnich wyspach. Kilka obelisków pozostało w okolicach Aberdeen, Dundee i Perth, na których widoczne są przedmioty ściśle wskazujące na Ofiolatrię. Są one naszkicowane w dziele Gordona "Itinerarium Septentrionale". Wąż jest częstym i widocznym hieroglifem. Z runicznych znaków naniesionych na niektórych z tym kamieni można wywnioskować że zostały one pozostawione przez Duńczyków. Tak mogło być w tej sprawie; lecz Duńczycy ci sami byli jakimś odłamem Ofiolatrii i nie mając ludzi w kraju będących także Ofitami, mogli oni nie żałować pozostawienia tutaj tych pomników".

Pozostałości wskazują że istnienie Kultu Węża w Irlandii było niesłychanie rzadkie, lecz musimy pamiętać o historii która była rozpowszechniona w tym kraju i przyjmowana jako prawdziwa przez większość jej mieszkańców: że Św. Patryk wypędził wszystkie węże z Irlandii poprzez swe modlitwy. Po tym wszystkim, to może oznaczać nic więcej niż to że przez jego nauczanie obalił on i wykorzenił wierzeniowe praktyki czcicieli węża w owych czasach.


Rozdział VIII | Rozdział IX | Rozdział X


Powrót do Ofiolatria: Kult Węża




ميترا / मित्र / Ми́тра / Mitra
Mitra Taus Melek

Misja | Polityka Prywatności | | Pióropusz.Net | Magical-Resources.Net


Portal Mrooczlandia www.Mrooczlandia.com
Wszelkie prawa zastrzeżone ©